sanki açılmak amacı ile değil de açılmamak amacı ile üretilen şarap mantarlarıdır. mübarek, mantar mantar değildir de şarabın bekaret kemeridir. bir zorlanır açılmaz, iki zorlanır açılmaz, şişe bacakların arasına sıkıştırıp iki elle asılınır açılmaz, kırılma pahasına da olsa, şişe yere dayanılır ve tekrar denenir açılmaz. insanı ice age deki sincap kıvamına getirir adeta. en sonunda arkadaştan yardım istenilir, arkadaş "ni ho haha, bir de erkek olacaksın bir şişeyi mi açamadın" diye gülerek yanınıza gelir, siz de "çok biliyorsan al da sen aç" dersiniz, arkadaş şişeyi eline alır, açmaya kasar ve "vay anasına bu ne ya?" diyerekten açamayacağını anlar ve -yere şarap dökülmesin diye- beraberce balkona çıkarsınız. arkakaşınız iki eli ile şişeye sıkıca asılırken tirbüşonu "ya allah" diye çekersiniz. en sonunda arkadaşınız bir iki adım sendeler, onun balkondan düşeceğinden korkarsınız ve şarabın yarısını balkona dökmüş olarak içeriye girersiniz.
ben böyle anının af edersiniz.